Hobbitler, Cüceler...Neler Etmiş Peter'ler...

"The Hobbit: An Unexpected Journey" ve "The Hobbit: There and Back Again" sırasıyla aralık 2012 ve aralık 2013'te perdelerdeki yerini alacak. Mart'ta çekimlere başlayan Peter Jackson ve ekibimiz, en son yayınladıkları videonun ardından eylüle kadar tatile girmiş durumda.O sebeple şimdiye kadar gerek Jackson'ın Facebook sayfasından gerekse Ian McKellen'ın Twitter'ından takip ettiğimiz kadarıyla şunlara sahibiz diye toparlamak istedim:

Bu Jackson'ın setten ilk videosu (videoların Türkçe altyazılılarını http://www.tekyuzuk.com/filmler/hobbit/haberler/hobbit-kamera-arkasi-goruntuleri-turkce.html buradan izleyebilirsiniz):

Bu da ikinci video:

İlk film için resmi site: http://www.thehobbitblog.com/
Oin olarak John Callen, Gloin olarak Peter Hambleton resmi:

Jed Brophy - Nori olarak, Adam Brown - Ori olarak ve Mark Hedlow - Dori olarak resmi:

12 Temmuz'da bir ekleme yapıyorum:Fili (Dean O'Gorman) ve Kili (Aidan Turner)nin fotoğrafı da yayınlandı:

14 Temmuz'daki güncelleme de şöyle: Bombur olarak Stephen Hunter , Bofur olarak James Nesbitt ve Bifur olarak William Kircher'in fotoğrafı yayınlandı:

15 Temmuz'da nete düşenler; Balin olarak Ken Stott ve Dwalin olarak Graham McTavish:

Ve 17 temmuzda nihayet Thorin'e (Richard Armitage) de kavuştuk:

Empire dergisinin geçenlerde yaptığı Gandalf ve Bilbo'lu kapak (haber için:http://www.empireonline.com/news/story.asp?NID=31328):

EW'nin yayınladığı, setten 3 fotoğraf:

Last Night (2010)

Bunun sebebi de Keira Knightley, önce onu belirteyim. Benim bu oyuncu odaklı film izleme takıntımın bir diğer sonucu yani. Onca film arasında en sevdiğim, her zaman tek favorim olan 2002 tarihli "Bend It Like Beckham"ın Jules'u olan Keira'yı o zamandan bu zamana dikkatlice izlerim.

Massy Tadjedin'in hem yazıp hem yönettiği "Last Night" Tadjedin'in ilk yönetmenlik denemesi. Keira'nın Adrien Brody'yle birlikte rol aldığı "The Jacket"'ta da senaryo yazarı olarak görev almış. Tadjedin'in "Last Night" hikayesi 4 karakterin duygularına, iç hesaplaşmalarına ve akıl oyunlarına yer veren hemen hemen bir gün+bir gece süresince meydana gelen ilişkileri anlatan romantik bir drama.

Joanna ve Michael Reed çifti henüz 20lerinde ve 3 yıllık evliler. Ondan önce de 4 yıldır birliktelermiş. Joanna esasen yazar ama şimdilik serbest moda makaleleri yazıyor. Michael da bir şirkette emlak reklamları falan yapıyor. Michael yaşadıkları New York'tan Philadelphia'ya bir iş seyahatine çıkıyor, şirkette birlikte çalıştığı Andy ve Laura ile. Laura burada afet rolünde. Bu iş seyahati sırasında da geride kalan Joanna, eski arkadaşı-sevgilisi Alex ile karşılaşıyor ve zamanını onunla geçiriyor. "Last Night" bu iki ayrı çiftin eşzamanlı ihanet-sadakat oyunlarını başlıyor anlatmaya.

Tabi şöyle durumlar var: Joanna, bir gece öncesinde bir partide gördüğü Laura'ya ifrit oluyor hemen. Michael'a trip atmaya başlıyor neden bu kadınla çalıştığından bahsetmedin bana vs. diye. Bu aşamada Joanna'ya gıcık olmamak, eline bir odun alıp dövmek isteğine engel olmak mümkün değil. Laura'yı gördüğü andan itibaren Michael'a resmen işkence ediyor. Yok aranızda birşey kesin olmuştur, bak itiraf et kabul et ben de affedeyim, bu kadının bu kadar seksi olduğunu neden hiç söylemedin bık bık bık. Ama Sam Worthtington'ın canlandırdığı Michael tüm bu triplerin ortasında öylesine saf, masum ve sakin duruyor ki Joanna'ya daha da sinir oluyorsunuz. Belli işte adam hiçbir şey yapmamış, aklının ucundan bile geçmemiş. Öylesine masum ve karısına aşk dolu bakıyor çünkü Michael. Zaten Joanna araları düzeldikten sonra da yok biz erken mi evlendik, aramızdakiler aynı kalmadı mı falan filan muhasebesine giriştiğinde de en güzel cevabı veriyor Michael : hayır erken evlenmedik hatta aramızdakiler daha da iyiye gitti, önceki gün bir ara sana baktım ve aramızda resmen bir bağ vardı, onu hissettim.

Ama şeytan bu ya, gıcık Joanna dedikleriyle şeye çöp düşürüyor (böyle bir deyim vardı hatırlayamadım şu an ama siz ne demek istediğimi anladınız). Laura'yla iş seyahatine giden masum Michael, telefonlarını açmayan karısının da etkisiyle, tuhaf işlere girişiyor.

Tabi bu sırada Joanna'nın Michael'la ayrıldığı bir ara Paris'te kaçamak yaptığı Alex'le tanışıyoruz. Bildiğiniz çok yakışıklı olmamakla birlikte şeytan tüyü barındıran o Fransız erkeklerinden Alex. Üstüne üstlük dakikalar ilerledikçe öğreniyoruz ki Joanna'ya çok pis aşık, ayrıca o da bir yazar ve Joanna'nın neden onu değil de Michael'ı seçtiğini sorguluyor. İşin tuhaf yanı Joanna da ona aşık. Yani izlerken gösterilen bu. E peki soruyorum ben o zaman, niye birlikte kalmadınız siz? Bu gıcık bık bık Joanna neden gelip de Michael'la evlendi? Hadi Michael buna aşık görünüyor da Joanna neden böyle? Ha bir de bu Laura'yı oynayan Eva Mendes'in neresi çekici-seksi? Gayet yüzü gözü şiş duruyor, gözleri kısıkta kalmış ve dudaklarının üstünde ince siyah bir şerit var sanki bıyık gibi. Ben anlamadım.

Sonuçta da kimin kime ihanet edeceğine, kimin ne hissedip düşüneceğine dair meraklar içinde hikayenin sonunu getiriyoruz. Pek yavaş ya da ağır sayılmaz film ama öyle koşturmuyor da. O bildik drama piyano melodileri eşliğinde emin adımlarla ilerletiyor herşeyi.

Film türüne göre ve anlatmaya çalıştıkları açısından oldukça iyi, başarılı ve yerinde. Oyuncu seçimleri -Eva Mendes'i seksi bulmuyor olabilirim o ayrı ama- güzel. Alex rolündeki Guillaume Canet'yi de böyle arada sırada Amerikan yapımlarından görmek insanın içini açıyor.

Bu Joanna'nın sinir etmeye başladığı sahne, izleyin bana hak vereceksiniz:

Love and Other Drugs (2010)

Hayır yani suç mu? Bu kadar cefa vermek zorunda mı? Sırf bir oyuncuyu bu kadar seviyorum diye tüm bu kötü filmlere, klişe repliklere, refleks haline gelmiş rollere, bakışlara, hiçbir mesajı olmayan, ne dediğini bilmeyen, ne diyeceğine karar verememiş filmlere katlanmak zorunda mıyım?
Belli ki öyleymişim. Anne Hathaway'i 2001 tarihli The Princess Diaries'de sevimli ve sarsak Mia olarak görüp, aşık olmanın bir bedeli varmış. Bu bedeli de Get Smart, Valentine's Day ve Love&Other Drugs olarak ödüyormuşum. Hakikaten Anne'in giyinik olmadığı, salak saçma, iyi yazılmamış bir rolde olduğu bir film de daha izlersem onca güzelliğinin falan da hatrı kalmayacak. O kadar sinirlendim. Ya da sanırım son birkaç gündür devam eden sinirimin üstüne bu film geldi, iyice zıvanadan çıktım.

Womanizer kardeş ile şişko kardeş

Film Jaime Reidy'nin "Hard Sell : The Evolution of a Viagra Salesman" isimli kitabından senaryolaştırılmış bir Edward Zwick filmi. Zwick Blood Diamond, The Last Samurai ve Legends of The Fall gibi şahane filmlerin de yönetmeni. Ama gelin görün ki elinden böyle bir film çıkmış.Neyse ben direkt suçu Jake Gylenhaal'e attım kendi adıma, öyle rahatlıyorum.

İlk görüş-bu güzelliğe kim hayır diyecek tabiki

Hikayeyse 1996 yılında bu meşhur Viagra haplarının piyasaya çıkmasının hemen öncesinde ve sonrasında geçiyor. Jaime Randall isimli kazık kadar delikanlımız, daha ilk saniyelerden gösterildiği üzere ağzı pek feci laf yapan, kadınlara nasıl hitap edebileceğini bilen, hatta kadınlar konusunda neredeyse bir uzman olan kendini pek bir beğenmiş, -filmin öyle olduğunu düşündüğü ama benim zerre kadar öyle bulmadığım şekilde- yakışıklı bir teknolojik aletler satıcısı. Yani en azından ilk beş dakikada çalıştığı yer bizim teknosa türü bir yer. Sonra kovuluyor ve Pfizer ilaç şirketinde hisseleri ve tanıdıkları olan erkek kardeşi Josh sayesinde Pfizer'in ilaç mümessillerinden biri oluyor. Jaime ile ilgili bilmemiz gereken diğer ayrıntılar da oldukça zengin ve tıp doktorlarıyla dolu bir ailesi olduğu, kendisinin de 5-6 sene tıp okuduktan sonra bıraktığı, gününü gün ederek ve kimseye değer vermeyerek yaşadığı. Bir yerlerden tanıdık mı geldi? Değil mi? Bildiğiniz klasik hovarda yakışıklı genç sendromu. Hollywood'da artık kusma noktasına getirten derecede sık rastladığımız formül. Herneyse sırf bununla da kalmayacak göreceksiniz, anlatmaya devam ettikçe daha ne "klasiklikler" eklenecek!

Kıza güzel laflar etme çabaları

Erkeğin ufak beyninden geçenleri çoktan çakmış olduğuna dair  o hınzır bakış

Peki bu aşamada ne mi oluyor? Tabiki esas oğlan, esas kızla tanıştırılıyor. Maggie Murdock isimli genç, güzel - inandırıcı olamayacak kadar güzel- kızımız sahneye çıkıyor. Ama Türk filmi efekti de peşinden: Maggie Parkinson hastası. Daha ilk aşamada ama yaşı da küçük zaten, 26. Maggie'nin özelliği de hiç orijinal değil tabi. Hasta olduğundan ve zamanının az olduğunu düşündüğünden dolayı o da gününü gün etme peşinde. Herşeye hazır cevap, kısa kesip sadede gelme halinde. Nitekim Jaime'yle de hemen sekse geçmeye karar veriyorlar.
Ve daha birkaç ay önce izlediğimiz "No Strings Attached" haline geçiyorlar. Böyle seks yapalım her istediğimizde, ama bağlanmayalım, romantik olmayalım vesaire. Niye son dönemde bu duruma taktılar onu da anlamış değilim. Tamam, 21.yy. yok bilmem ne, eski aşklar kalmadı muhabbeti falan ama bu "friends with benefits" olayının da suyunu çıkartmak yetmedi mi? Anladık, biliyoruz, öyle dediniz, gördük. Daha ne bu ısrar, ne bu yataktan bir türlü çıkmayan, giyinmeyen genç güzeli insanlarla dolu filmler çekme çabası?

Kısa keselim havası

Dahası bu çiftler mutlaka ama mutlaka filmin bir noktasında bağlanmaya başlıyorlar. İlla da erkek tarafı fark etmeden aşık oluveriyor kıza, sonra kız mücadele ediyor bağlanmamak için, ayrılıyorlar, sonunda da mutlaka mutlu sonla birleşiyorlar. Love&Other Drugs'da da işte bu hikayenin-tıpatıp bu hikayenin-içine biraz Parkinson, biraz ilaç piyasası, biraz doktorluk falan serpiştirilip, "heyy bakıın benim de mesajım varrr" demeye çalışılıyor.

Viagra'ya hücum

Hayır amaç ne ciddi ciddi soruyorum. Parkinson nasıl bir hastalık onu mu göstermeye çalışıyor, yoksa genç ve güzel olunca hasta olsan da manyak seks yapabiliyorsun mu demeye çalışıyor? İlaç mümessilleri ne işlerle uğraşıyor onu mu anlatıyor? Yoksa ilaç şirketleri bize neler yapıyor onu mu gösteriyor? Ya da belki aşkın her engelin üstünden aşabildiğini veya böyle Jaime gibi serseri playboyların bile aşık olup bir kıza bağlanabileceğini anlatma çabasındadır ki gram inandırıcılığı yok. Filmin anlatımı böyle bir inandırıcılık vermiyor. İki karakter de her aşamada en klişe hareketleri yapıyor, bakışları atıyor. Formül o kadar belli ki ikisi de tıkır tıkır işini yapıyor ve bedava para kazanmış olmanın keyfini çıkarıyor.

Ayrılamayız biz hali.

Evet çok sinirliyim. Moralim çok bozuk ve düzeltsin diye açıp izlediğim film daha da berbat etti. Mutsuzum. 15 temmuzda HP&The Deathly Hollows:Part II'yi izleyip doya doya ağlamak açılmak istiyorum.

http://youtu.be/fNsxCjdlHlA

Bir bu telefon çok hoşuma gitti. Onu demek istedim.

Waiting For Forever (2010)

Eteğimden Dökülen Taşlar'da görünce geçen gün mutlaka izlemeliyim diye düşündüm, birkaç saatlik bir uğraş sonucunda da oturdum, izledim. Öncesinde haberim yoktu, ki üniversite yıllarından kalan bir alışkanlıktır çıkan tüm romantik-komediler kısa zamanda tüketilir. Bu yüzden bunu görmemiş-duymamış olduğuma şaşırdım ilkin, ama sonra cevap gayet açıktı, The O.C. zamanlarından kalan kadim bir nefretten ötürü Rachel Bilson'a duyduğum kıskançlık, film radarımı ona kapamıştı. Fragmanın ve Tom Sturridge'in bakışlarının o güzelliği olmasa gene de izlemezdim, eminim.

Yollarda Emma Emma diye fısıldayan Willy

Neyse, durum ne şimdi ona bakalım. İsmine inat, filmde bir kere sonsuza kadar bekleme durumu yok. Tabi bu güzel kısmı, mutlu sonu. Gerçi bir anlamda kahramanımız Willy'nin kendini sonsuza kadar Emma'nın aşkını beklemeye adadığını da kastediyor olabilir filmin ismi. O ayrı.

Elimizde bir adet Will Donner var. Belli ki 20lerinde ama 10 yaşının saflığından güzelliğinden bir gün bile büyümemiş. Will ve Emma 10 yaşına kadar aynı okula gitmişler. Her günü birlikte geçirmişler, hiç konuşmalarına gerek olmadan saatleri geride bırakırlarmış.

Ölümle tanışan Emma'nın ailesi

Ama 10 yaşındalarken bir gün Will'in annesi ve babası trenle eve dönerken kaza geçirmiş ve ikisi de ölmüş. Will'le ağbisi Jim'i amcalarına yollamışlar bu durumda, iki küçük çocuğa bakması için. Bu da Will'le Emma'nın en azından fiziksel şekilde ayrılması demek olmuş.

Bankacı Ağbi Jimbo

Gelin görün ki aradan geçen yıllar boyunca Will, kendi yarattığı o güvenli ve saf dünyada yaşamaya devam etmiş. Sabit bir iş, sabit bir ev edinmemiş, sokaklarda jonglörlük yaparak para kazanmış, köhne otellerde kalmış. Başında Charlie Chaplin şapkası (Benny'ye selam olsun efendim), üstünde çizgili pijamaları ve ayağında kırmızı converseleriyle ordan oraya sürüklenmiş. Esasında sürüklenmemiş, tam olarak Emma nerdeyse orda bulunmaya çalışmış. Onunla konuşmasa da, yanına gidemese de, hep onun olduğu yerde olmuş.
Emma'ysa üniversitenin ardından kötü bir tv dizisinde rol almış, yeni bir oyuncu haline gelmiş. Ama Will'in bıraktığı ya da onun deyişiyle "gece uyurken nefes gibi içine çektiği ve kalbine kan pompalayan damarlarında dolaşan" Emma değil artık bu Emma. Diziden arkadaşı Aaron ile birlikte ve ayrıca onu da başka bir arkadaşıyla aldatmış.

Her Eve Lazım Kanka Joe

Emma'nın babası rahatsızlanınca Emma da Will de eve dönüyorlar tabi. Will bu sefer kararlı, ona herşeyi anlatacak ve hep hayalini kurduğu gibi birlikte olacaklar, evlenecekler. Ama işler hiç de umduğu gibi gitmiyor. Ağbisi Jim, onun karısı Sarah ve çocukları, en iyi dostu Joe ve onun karısı ile küçük oğulları, Emma'nın annesi ve ölmekte olan babası, Aaron, Emma'nın Aaron'ı aldattığı Dennis ve otostopçu alan yaşlı çiftin de dahil olduğu bir hikaye yumağının içinde hala ölen anne ve babasıyla konuşan Will'in Emma'ya olan aşkını izliyoruz.
Tom Sturridge'in yarattığı Will, tam anlamıyla o köpek yavrusu cazibesine sahip, film boyunca alıp bağrına basmak geliyor insanın içinden. Hayat onun gördüğü şekilde o kadar güzel, o kadar temiz ki. Emma'nın ve diğerlerinin yüzüne bas bas bağırdığı gerçekler, Will'in saflığına zorla atılan lekeler gibi kalıyor.
James Keach'in yönettiği filmin, Steve Adams'ın yazdığı hikayenin görüldüğü gibi romantik-komediyle alakası yok. Bana göre hatta, oldukça üzücü, yer yer trajik bir dram. Her ne kadar sinir olsam da, Rachel Bilson'ın hayat verdiği Emma Twist, çocukluğun üzerine düşen gölgeleri, hayatın gerçeği sandıklarımızın kararttığı ruhumuzu çok iyi yansıtıyor. Hele bir de Scott Mechlowicz ile Tom Sturridge'in o çipil çipil gözleri ayrı bir dram yaratıyor, nasıl seçtilerse iki öksüz erkek kardeş olarak.
O kadar güzel ki filmin tüm hikayesi, görüntüleri...Söylenebilecek tonla şey var bu anlamda ama burda sadece birşeylerden bahsetmek zorunda olduğumdan bu kadar diyeceklerim. Esasında Will'in film boyunca ettiği laflardan bir başucu kitabı bile çıkarılabilir. Neyse ben gene de o sözlerin bir tanesiyle son vereyim.



"Truth is nothing. What you believe to be true is everything."

Robin Hood : Prince of Thieves (1991)

90'lı yılların son zamanlarında, başındaki durumun tekrarı olurcasına, kuzenimin bir tanesi gene bizde kalıyordu bir süreliğine. 5-6 sene öncesinde üniversite sınavına hazırlanmak için gelip, kalmıştı. Üniversitesini okuyup, bitirince de bu defa iş bulmak amacıyla bize gelmişti.

Küçükken, pek mülkiyet hakkınız yoktur evde. Bizim zamanımızda öyleydi yani. Gelen misafir, akraba, evin ufağının odasına yerleştirilirdi. Benden 8 yaş büyük kuzenim de ranzanın altına yerleşti doğal olarak o zamanlar. O  çeşitli işler bulup, çalışırken o sürede, ben de okula gittim, geldim. Pek çok şeyi yeni yeni öğrendiğim-keşfettiğim yıllar tabi. Misal genç bir insanın günlüğünü dolaba, giysilerinin arasına saklamaması gerektiğini bizzat elime düşüveren bir tanesinden öğrenmiştim. Neymiş, büyüklerinden hatalarından ders al ama onlara hatalarını çaktırma.

O vakitlerde bir gün de elinde bir kasetle çıkagelmişti kuzenim. Evet kaset, sadece kaset, kabı kağıdı falan yoktu. İşyerinde mi bulmuştu artık, yoksa geri kalanını oralarda unutmuştu da gelmiş miydi bilemedim, bilmiyorum. Kağıdı olmadığı için de bana hiç ilgi çekici gelmemiş bir Bryan Adams kasedi. Üzerinde beyaz harflerle "Waking Up The Neighbours" yazıyordu. Görünüşünün ilgimi çekmemiş olmasının yanında, o zamanlarki İngilizce müzik zevkim Backstreet Boys-Britney Spears denizlerinde gezdiğinden haliyle kasedin içi de bir ışık vermiyordu. Azimle koyup, dinlemeye çalışmam sonuç vermemişti. Şarkı dağarcığım "uuuu beybiiiiiii yapmam böyle etmem şöyle ug ug ug beybiiiii" şeklinde olunca, Bryan Adams'ın yeteri kadar anlam dolu, düzgün cümleleri pek sıkıcıydı benim için.

Kudüs'te esir düşmüş Locksleyli Robin

Ku Klux Klan tribindeki Nottingham şerifi

Britanya topraklarında belki de ilk namaza duran insan olan Azeem

O kadar dikkat etmemişim ki o kasete, içinde "(Everything I Do) I Do It For You" olduğunu bile çok sonradan öğrendim. Artık zamanın birinde nereden bulduysam yükleyip, dinledikten sonra "Summer of 69"u Bryan Adams dinlemeye başlamamın ardından kasedi dinlemeyi aklıma getirebilmiştim.

Evet çok uzun bir giriş oldu, olayı en en en başından aldım farkındayım ama neden bu filme de Bryan Adams'dan girdiğimi anlamışsınızdır. Zaten televizyonda her sene en azından bir defa yayınlanan ve çoğumuzun hayatından en azından birkaç sahnesini görmüş olduğu bir filmi yeni baştan açıp, baştan sona izlemem için motive eden şey de buydu.

Leydi Marion Dubois

Tabi Kevin Costner'la aynı doğumgününü paylaşıyor olmamım da bir etkisi yok desem yalan olur. Jason Segel'le birlikte bu duruma sahip olduğum az sayıdaki insandan biri olduğu için kendisi, ayrıca kanım kaynar, filmlerine daha farklı bir ilgi duyarım.

Dürbün icat olundu

Hikayenin bu 1991 tarihli uyarlamasının dışında başka bir sürü hali mevcut. En erken 1902 tarihine rastlanabilen uyarlama listesinin sonuncusunu daha geçen sene izleme şansımız olmuştu. Britanya'nın Kral Arthur ve Yuvarlak Masa Şövalyeleri'yle birlikte en bilindik ve meşhur hikayesi bu anlamda Robin Hood. Ama söylemek gerek ki 1991'deki bu Kevin Reynolds yönetmenliğindeki filmin yeri bir ayrı.

Hayır o bir insan-Will Scarlet

Küçük John

Bu uyarlamada hikayemiz her zamanki gibi Haçlı Seferleri zamanına uzanıyor. 1194 senesinde Kral Aslan Yürekli Richard'ın gazıyla kendilerini Kudüs'te bulmuş olan İngiliz soyluları-şövalyelerinin kimisi eve dönebilmişken kimisi de orada esir düşüyor. Locksley'li Robin de onlardan, arkadaşı Peter Dubois ile bir zindanda, barbar Türklerin (el kesen hem de o derece :p ) kendilerine ceza vermelerini beklemekteler. Ama tabi bu Robin, bir aldatmaca, bir yürekli davranış, bir şaşırtmaca sonucunda kaçmayı başarıyor oradan. Peter'ı kaybetse de Azeem (bizde Azim işte) adlı bir Mağripli'nin kendisini koruma yeminiyle birlikte sisli puslu ülkesine doğru yola koyuluyor.

Kankalar

Rahip Tuck

Ama ülkesi bıraktığı gibi değil. Ortamdan faydalanan Nottingham şerifi her şeyi ele geçirmiş. E Robin'e de Sherwood ormanındaki kanun kaçaklarıyla ve onların fakir aileleriyle kendi saltanatını oluşturmaktan başka yol kalmıyor. Kralın kuzeni Leydi Marion'la kalplerin havada uçuşması da olaya renk katıyor. Hikayeyi çoğumuz biliyoruz zaten, zenginden alıp fakirleri doyuran bu sırada da bizim Spiderman gibi hem dövüşüp, hem çene yapan Robin, birçok maceradan sonra mutlu sona ulaşıyor.

Perili Sherwood ormanı

Sherwood yerleşimi

Otuzlarındaki bir Kevin Costner, bu Robin Hood'a cuk oturuyor tabiki. Saf bir güzelliğe sahip Mary Elizabeth Mastrantonio incelikle Leydi Marion olurken, Alan Rickman (bizim Snape'imiz, herşeyimiz, Severus'umuz) harikulade işler yapıyor Nottingham şerifi olarak. Kanımca ekranda izlenebilecek en güzel komedi performanslarından birini sergiliyor, hem de üstündee gençliği, hareketliliği varken. Bir de Sean Connery'den güzel bir geçiyordum, kral lazımmış uğradım kısmı var. Es geçmeyelim.

Meşhur ok

Duvar aşan bro's

Kral lazım dediler geldik.

Hikayenin en ilgi çekici yanıysa bu uyarlamada, Morgan Freeman'ın canlandırdığı Mağripli Azeem. Başından sonuna, ettiği her laf, yaptığı her hareket, her bakışı, sahnede her bulunuşu birer hazine değerinde. Gerçi çoğu izleyicinin tepkisini çeken de bu oldu yıllarca. Bir deri parçasını rulo yapıp, iki ucuna birer cam parçası koyup dürbün yapan Azeem, Robin'in bunu anlayamamış haline "Senin bu cahil ırkın nasıl oldu da Kudüs'i ele geçirdi acaba?" diye soruyor mesela. "Tanrı bilir." derken Robin, biz kopuyoruz. Ama insanlar nasıl olur da o zamanın bir Mağriplisi Çinlilerin bulduğu barutu oralarda kullanır diye akıl yürütüyor, beğenmiyorlar işte.

Haa bir de, siz bu "Everything I Dooo, I Do it for youuu" diye kendini paralayan Bryan Adams'ın sözlerinin Robin'i mi kastettiğini sanıyorsunuz? Nottingham şerifinin baronlarla işbirliği yapıp, kralı ortadan kaldırmayı planladığını, kuzenine onun iyiliği için iletmesini söylediğinde Robin Leydi Marion'a, "Hayır" diyor Marion. Robin de korkudan söylemek istemediğini sanıyor önce. Ama sonra devam ediyor Marion, "Senin için yapacağım."