İşte bu Paolo'nun ben artık büyüdüm olgunlaştım ciddiye alınmak istiyorum deme yöntemi. Önceleri aşk acısı çeken bir yeniyetme olarak kendisinden yaşça büyük aşkına nolur bak gülme bana diyordu, Jenny Jenny bu kadar acımasız olma diyordu, ilk aşkının acısını anlatıyordu, ilk gecesini, yürüdüğü Glasgow, Paisley sokaklarını gösteriyor yepyeni bir çift ayakkabıyla güneş doğan günlerinden bahsediyordu. Ki sonraki albümde o güneş daha da büyüdü, daha ritmik melodilerle Paolo'nun bu sefer hayattan kazandıklarını anlatmasına şahit olduk. Yanında büyüdüğü sevgilisine seslenirken, bir yandan da hayat ne yaparsa yapsın ne kötülük barındırırsa barındırsın umutlu olduğunu söylüyordu neşeli şarkılar eşliğinde. Ama bu sefer, bu 3.albümde Paolo çok değişik sulara girmeye başladı. Pop Rock melodilerle başladığı yolda yavaş yavaş katmaya başladı Soul ve R&B'nin yanına Funk katıştırdı. Ve ciddileşti, eğlenceli şeyler söylerken bile üstünde bir olgunluk, bir ciddiyet var.
O yüzden yönetmen Daniel Wolfe'un elinden çıkma bir kısa filmle atıverdi ortamıza Charlie Chaplin'in The Great Dictator filminden artık hepimizin ezberlediği (ki bizim ülke olarak bu konuşmayla tanışmamız maalesef kötü birşeyler yüzünden oldu) o ünlü konuşmasını barındıran şarkısı Iron Sky'ı.
Vay,çok iyiymiş,teşekkürler.Yazılarının da bir kısmını okudum,onlar için de teşekkürler.
YanıtlaSilBen teşekkür ederim.okunduğunu bir işe yaradığını bilmek güzel.
Sil