에너지

 Köye geldim. Sınav geçti. Ben de sınavı geçtim. Keşke burada anlatabilsem. Ama detayları anlatamam. Neyse. Tuhaf. Bu sınav da geçince artık tamamen istediklerimi yapmaya başlayabilirim diye düşünüyordum ya, hiçbir şey anlamıyorum şu an. Yani günlerimden bir şey anlamıyorum henüz. Herhalde şeyden, sınavdan beri hiç kendi başıma kalıp, şöyle derin bir nefes alıp verip, içinde olduğum hayatı algılayabilecek birkaç dakika geçiremediğimden. Annemler gelmişti, sonra birkaç gün yeğenlerim benim evdeydi. Sonra bayram ziyaretleri, amcamlar, abimler...Bayramın üçüncü günü de annemlerle köye geldim. Bir an duruyorum, diyorum ki neler yapacaktım bir not alsam. Defterimi açıp baksam. Sonra kafam dağılıyor.

Karnım şişiyor, doktora gittim, ilaçlar işe yaramıyor demiştim ya. Bayramın ilk gününün gecesi feci bir mide ağrısıyla uyandım. 2 sene öncesine kadar mide ağrısı diye bir şey bilmezdim, son iki senedir böyle arada hafif bir ağrı tutuyor, sonra geçiyordu. Hani şu bir sefer kalp çarpıntım oldu gecenin bir yarısı ambulans çağırdım, acile gittim falan diye anlatmıştım ya, sanırım o da midemdendi. Çünkü kalbimde bir şey bulamamışlardı. İşte bu bayram gecesi ölüyorum sandım. Hiç böyle bir ağrı yaşamadım çünkü. Yine öncekiler gibi geçecek sandım. Geçmedi. Tüm gece kıvrandım. Bir de sabahında yola çıkacaktık. Arabayı ben sürecektim ilk defa uzun yolda. Gözümü kırpmadan kıvrandım. Sabahın ilk ışıklarıyla annemi uyandırmaya cesaret edebildim sonra, onda mide ilacı vardır diye. İlaç saatlerce fayda etmedi. Doktora gitmeyi reddettim, çünkü bir yandan da regl olmuştum ve kendimi iğrenç hissediyordum. Bırakın evden çıkmayı, yatağımla klozet arasındaki rotadan hiçbir güç beni çıkaramazdı.Öğlene kadar kıvranmaya devam ettim. Sonra ilaç biraz etki eder gibi oldu, ekmek peynir yiyebildim. Birkaç saatin ardından yine ağrı azıttı, bir ilaç daha içtim.Onun etki etmesi de saatler aldı. Pazar günüm böyle saçmasapandı. Ama sonunda azmettim ve pazartesi günü, hem çılgınca regl olurken hem de sızım sızım mide ağrısıyla 8 saatlik yolda arabayı sürdüm. Güçlü kadın olacağız diye ölüyoruz ama neyse.

Bu güçlü olma mevzuusundan bahsetmişken eril-dişil enerji diye bir şey varmış ya onu diyeceğim. İlk defa T.'den duymuştum, 2014 veya 2015'ti herhalde. O zaman tam sallamamıştım, hayatımı nasıl yoluna koyacağım sorusun daha çok meşgul ediyordu aklımı. Ama sonraki zamanlarda daha mantıklı gelmeye başladı. Şu son birkaç zamandır da farklı farklı arkadaşlarımla aynı yere geliyor konu, bir eril enerji dişil enerji konuşuyoruz. Ben ilk duyduğumdan beri hep bende ikisi de yok, direkt çocuk enerjisi var diye düşünüyordum :) Şimdiyse bilmiyorum, o berbat halde bile arabaya atlayıp, yol gittikten sonra bende çok daha fazla bozuk enerjiler var diye düşünmeye başladım.

Ahh gene midem ağrıyor. Çakralarımı falan mı açsam? Avatar gibi bağdaş kurup, ışıklar mı saçsam? Ya da şekerden bayılana kadar bayramdan kalan tatlıları mı yesem? Keşke biri çay demlese.