Dışarısı karanlık. Günlerdir sabahları parlayarak uyandıran güneş yok bugün. Bir süre daha böyle olacağını söylüyorlar, kar tipi fırtına ayaz yağmur...Gece yağdı zaten. Şimdi de soğuk.
İçim sıkılıyor çok, şu istifa işlemleri bir türlü bitmedi. Bir türlü sonucu çıkmadı, ilişiğimi kesmeye gideceğim diye bekliyorum haber gelecek de. Bir yandan da içimde böyle bir saçma his, sanki o lanet yere bağlı kaldığım her gün her saat boynumda bir halat var, sıktıkça sıkıyor nefesim daralıyor. Sanki bir anda böyle ekipler eve dalacak, kolumdan tuttukları gibi götürüp kübiğime oturtturacaklar, zincirleyecekler beni oraya gibi. Kurtulamıyorum sanki. Uzadıkça uzuyor. İçimde bu salak saçma hislerle kendimi başka bir şeye de veremiyorum. Başka hiçbir şey yapmak istemiyorum, bekliyorum. Nefesim daralıyor da demiş miydim?
"Hey! where did we go, days when the rains came..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder