Bugün o gün, yeni bir şeylere başlayabilmek için insana sebepsiz, anlamsız bir umut veren gün. İlahi bir şekilde gökten inmiş bir gün değil, kendi kendimize uydurduğumuz, yarattığımız bir gün. Gene de sadece bir günün böylesine, insanı tuhaf inançlara sürükleyebiliyor olması ilginç. Halbuki M.Ö.46 yılında Roma'da, Julius Caesar Julian Takvimi'ni ortaya atana kadar dünyanın pek çok yerindeki pek çok topluluk yılın çeşitli zamanlarını yeni bir şeylerin başlangıcı olarak kutluyordu. Ukala Caesar bir de üstüne tanrı Janus'un ismini verdikleri ayın ilk gününü yeni bir yılın ilk günü olarak kabul ettirdi. Hasat zamanını, en uzun gecenin bitişini, baharın gelişini ve daha bunun nice "doğa" durumunu kutlayan insanların bizim Caesar'a ne diyor bu deli diye baktıklarını hayal ediyorum ben hep. Sebebi neydi ki şimdi bunun? 1 Ocak da ne? Aslında kendince mantıklıydı Roma, tarihinin en yüksek oyla seçilen iki konsülünün seçildiği gündü 1 Ocak. Eh yepyeni bir şeyin başlangıcı olması ve kutlanması da bir o kadar doğal oluyordu.
1570lere gelindiğindeyse Papa Gregory baktı olacak gibi değil, Gregorian Takvimi diye adlandırdığımız takvimi düzenledi. Ama o da yılın ilk gününü 1 Ocak olarak işaretledi. Hristiyan topluluk için kurallar yerine oturuyor gibiydi, gene de doğaya taptıkları, ayı yıldızları ağaçları ve ekinleri baz alarak kutladıkları gelenekleriyle kafaları karışmış durumdaydı. Diğer tarafta, Müslüman veya Yahudi toplulukları kendi Işık Bayramlarını, Hz.Muhammed'in Hicretini-Doğumunu-Miraç'a çıkışını kutluyor olabilirlerdi, kimse kimseye bir süre karışmadı. Yeni kıtalar keşfedildi, oralarda yaşayan herkes kıyıldı, yeni ülkeler kuruldu, dünya iki tane büyük savaş gördü. Ve en sonunda tüm dünya, o kadar savaşmasına rağmen bir ukalanın, Julius Caesar'ın sözüne geldi. 1 Ocak'a her kıtada insanlar farklı zamanlarda merhaba demelerine rağmen, tarih gene de herkes için 1 Ocak olarak kaldı.
Boşverin, detaylara takılmayın ve siz de bu günü bir şeylere başlayabilmek için bir büyülü geçit olarak kullanın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder