Yarın yüksek lisanstaki ilk dersime gireceğim. Sabah. Öyle paniklemiş durumdayım ki herhalde yürümüyorum diyorum ayaklarımın üzerinde, frensiz uçuyorum bir sörf tahtasına yüz üstü düşmüşüm de. Etraftaki her şey kötüye giderken; çocuklar ege ve akdenizin sularında boğulmaya devam ederken, her gün anlamsız bir savaş devam edip görmezden gelinirken, ekonomi çığrından çıkmışken, gün içinde biz işlerimize yemeklerimize giderken ayaklarımızın geçtiği yerlerde oralarda buralarda dilenen insanlar artarken...her şey böyleyken, bu ufacık şey, benim için belki de her şeyin düzelebilmesine uzanacak bir o kadar daha ufak bir adım. Gibi geliyor bana. Belki düzelir ha? Olmaz mı?
14 Eylül 2015 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Previously on Neverland { 26.05 - 28.06 }
En son müzik dinlemenin içinde kaybolmuşum gibi görünüyor değil mi? Bir ayı geçmiş en son yazalı. Aslında baya hızlı ve çetrefilli bir 34 g...
-
Şimdi yaptığım salaklığı anlatacağım. Bir süredir bahsetmeyi düşünüyordum zaten. Konu benim gerizekalılığım ve alt geçitte mendil satan ufa...
-
20li yaşlarındaki Kim Sol Ah (esas kızımız kendisi) bir tasarım şirketinde çalışıyor, tüm gün oturup müşterilere, firmalara, şirketlere f...
-
Çoook eskiden, şimdinin Polinezya diye adlandırılan adalarından birinde, ada halkının şefinin sevimli mi sevimli kızı Moana, babasının t...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder