Bu sabah uyanmadan hemen önce tuhaf bir şey yaşadım. Önce ayaklarımda bir ağırlık hissettim. Sanki biri gelip ayaklarımın üstüne oturmuş gibi oldu. Rüya görüyor gibiydim ama değildim de. Yatağımdaydım, o andaydım, hava aydınlıktı. Ayaklarımın üstünde biri var, hissediyordum ama kimse görünmüyordu. Sadece o hareket ederken görüntüde hafif bir dalgalanma hissediyordum. Hani görünmez biri varmış da hareket ederken dış hatları hafif titreşir gibi olur ya, öyle. Birşeyleri fark ediyordum ama göremiyordum. Bu görünmez şey yavaş yavaş bacaklarımı ezmeye devam etti, yukarı doğru ilerledi. "Noluyor" diye ağzımı açmaya çabalarken ben, bir eliyle ağzımı örttüğünü hissettim. Bu noktada tam anlamıyla uyanık gibiydim, paniğe kapılmak üzereyken durdum, kendimi sakinleştirdim ve bu gerçek değil diye tekrar ettim içimden. Göremediğim şey üstümde beni ezerken hafifçe yan dönmeye, kendimi yataktan atmaya çabaladım. Ve birden kayboldu, tam anlamıyla uyandım. Etrafıma bakındım, hiçbir şey yoktu tabiki.
Daha önce kötü rüyalar, kabuslar görmüştüm, görürüm yani kıyamet senaryoları içerisinde sokaklarda beyaz puantiyeli yeşil geceliğimle koşturduğum, yıkılan binalardan göçen yollardan kaçtığım çok olmuştur. Ama bu görünmez düşmanla ilk defa karşılaştım. Ve ilk raund benim.
karabasan olmasın bana küçükken çok gelirdim. ama benim ki daha farklıydı, kötü bir rüyanın içinde olduğumun farkındayım uyanmak istiyorum ama uyanamıyorum. hiç bir yerimi hareket ettiremiyorum. ben kendimi cimcikliyip uyandırmaya çalışırdım. ama yapamazdım ağlardım annem gelip kaldırırdı. çok çektim bunu sonra doktora falan da gittim, piskologla uzun süre görüştüm. geçti allahtan ama hiç bir zaman iyi uyuyan bir insan olamadım. :/
YanıtlaSiluyumak ayrı bir sanat sanırım yetenek hatta :) ya bana genelde olmaz böyle şeyler, çok da rahat uyumam ama fazla rüya da görmem karabasan da gelmez, di yani sanırım öyle birşey oldu. bu kadar uğraşmak zorunda kaldığına üzüldüm, umarım bundan sonra da hiç olmaz.
Silteşekkür ederim büyüdükten sonra görmemeye başladım. :)
Sil